Ab Klink zoekt naar nieuwe allianties in een complexe wereld. ‘Laten we samen een agenda maken om stappen te zetten.’ Hij is kritisch over de daadkracht van partijen die uit zijn op consensus in regionaal overleg.
Als lid van de raad van bestuur van VGZ ziet hij veel complexiteit, vele dilemma’s maar ook kansen. Zo is al jaren duidelijk dat interventies in het sociale domein, bijvoorbeeld bij het bestrijden van eenzaamheid onder ouderen of de hulp aan demente mensen in bv crisissituaties voorkomen dat mensen een beroep doen op zorg. Onduidelijkheid of ronduit belemmeringen in de regelgeving houden zorgkantoren tegen om hierin te investeren. ‘Op het moment dat een zorgkantoor mag investeren in gemeentelijke voorzieningen kunnen we een mega-effect tot stand brengen,’ aldus Klink die momenteel met andere zorgverzekeraars inventariseert welke wetten en regelgeving dergelijke investeringen in de weg zitten.
Tegelijk laat hij zien dat partijen in de zorg niet zomaar bereid zijn om te accepteren dat een deel van hun activiteiten wordt overgeheveld naar een andere aanbieder. Het idee dat zorgaanbieders er samen wel uitkomen, is ronduit romantiek. Ook de schotten zit in de weg. ‘Je hebt al gauw te maken met een versnipperde businesscase. Als we als verzekeraar bijvoorbeeld investeren in het bevorderen van therapietrouw bij medicijnen in de eerste lijn om ziekenhuisopnames te voorkomen, zie je dat in het ziekenhuis de omzet op peil blijft doordat meer of andere medicijnen worden voorgeschreven.’
Ook signaleert hij dat regionaal overleg tussen zorgaanbieders om consensus over een kwestie te bereiken ‘prima’ is. ‘Maar er is af en toe ook een verliezer. Het lukt op regionaal niveau echt niet om een groot ziekenhuis te laten afschalen richting een SAZ-ziekenhuis. Dat gaat vaak alleen maar met harde druk die ervaren wordt als geweld,’ aldus Klink. Hij geeft aan aandacht te hebben voor de lokale omstandigheden van die zorgaanbieders die wel willen mee werken aan gepaste zorg en beter functionerende ketens. ‘Wil een ziekenhuis afschalen dan vergt dat maatwerk en dat vraagt om een langdurig proces van samen optrekken.’ Tegelijk relativeert hij de doorzettingsmacht van de zorgverzekeraars.
In een pittige discussie met de zaal geeft hij aan te willen starten met de geïntegreerde inkoop inclusief het sociale domein. ‘We willen beginnen met sociale ‘trials’. Op die manier kun je door te proberen en te leren straks veel sneller opschalen, omdat je weet wat werkt. Nu is het overleg vaak te vrijblijvend, met teveel mensen en instellingen aan tafel. Dat bevredigt beleidsmakers en politici die snel aan buitenwereld iets willen laten zien. Dan heerst het ongeduld dat meer om de buitenkant bekommerd is dan om echte resultaten. ‘Laten we dat vermijden.’
