De olifant in de kamer

Bemelmans is een hoogopgeleide zorgprofessional, die jarenlang goed functioneerde als arts, medisch specialist, hoogleraar en afdelingshoofd en later als ziekenhuisbestuurder. Toch haakte hij twee keer af omdat hij de vraag ‘ga ik dit tot aan mijn pensioen volhouden?’ tot twee maal toe met ‘nee’ moest beantwoorden. Hij liep tegen obstakels op die in de medische wereld aanwezig zijn. Hij noemt deze obstakels ‘olifanten in de kamer’: obstakels die iedereen ziet maar waarover liever niet gesproken wordt. De olifanten waar hij tegenop liep als medisch specialist/hoogleraar:

  • Oude machtsstructuren, conservatisme
  • Wetenschap die in de zak zit bij farmaceutische bedrijven, waarvan hij een schrijnend voorbeeld geeft
  • Een cultuur en systeem van uitsluiting en bescherming.

De olifanten waar hij tegenop liep als ziekenhuisbestuurder:

  • Medisch specialisten die centraal wilden staan in plaats van patiënten centraal stellen
  • Raden van toezicht die zich rond beslissingen terugtrekken als medisch specialisten in opstand kwamen.
Bemelmans noemt nog enkele olifanten in de zorg:
  • Duurzame inzetbaarheid van medisch specialisten
  • De werkdruk die omhoog schiet waardoor zorgprofessionals tropenjaren maken
  • Het constant uitbreiden van bureaucratie en regels
  • Monotoon werk
  • Toenemende assertiviteit en agressiviteit van cliënten/patiënten
  • Aanzien en inkomen van de dokter daalt
  • Het stijgende aantal klachten, claims en tuchtzaken
  • De autonomie van de dokter daalt

Dergelijke ontwikkelingen leiden tot angst, schuldgevoelens, ontevredenheid over bestuurders en andere leidinggevenden en het gevoel dat je in de houdgreep van de maatschap zit.

Bemelmans roept de bestuurders op om deze olifanten bespreekbaar te maken en echt aan te pakken. Daarnaast nodigt hij de congresdeelnemers uit andere ‘olifanten in de kamer’ te benoemen die onze zorgprofessionals wellicht hinderen gelukkig en vitaal de laatste fase van hun carrière te doorlopen.